Uzdatnianie wody jest ważnym elementem ochrony środowiska i zdrowia publicznego, a jego celem jest zapewnienie bezpiecznej jakości wody i zaspokojenie potrzeb różnych zastosowań. Spośród wielu metod uzdatniania wody,chlorek poliglinu(PAC) jest powszechnie wybierany ze względu na swoje unikalne właściwości i skuteczny efekt koagulacji.
Skuteczny efekt koagulacji: PAC ma doskonałe właściwości koagulacyjne i może skutecznie usuwać zanieczyszczenia, takie jak zawiesiny, koloidy i nierozpuszczalne substancje organiczne w wodzie, a także poprawiać jakość wody.
Mechanizm działania chlorku poliglinu (PAC) jako koagulantu obejmuje głównie kompresję podwójnej warstwy elektrycznej, neutralizację ładunku i wychwytywanie siatki. Kompresja podwójnej warstwy elektrycznej oznacza, że po dodaniu PAC do wody jony glinu i jony chlorkowe tworzą warstwę adsorpcyjną na powierzchni cząstek koloidalnych, ściskając w ten sposób podwójną warstwę elektryczną na powierzchni cząstek koloidalnych, powodując ich destabilizację i kondensację; mostkowanie adsorpcyjne to Kationy w cząsteczkach PAC przyciągają się nawzajem i ładunki ujemne na powierzchni cząstek koloidalnych, tworząc strukturę „mostkową” łączącą wiele cząstek koloidalnych; efekt sieciowania zachodzi poprzez efekt adsorpcji i mostkowania cząsteczek PAC i cząstek koloidalnych, który łączy cząstki koloidalne. Złapane w sieć cząsteczek koagulantu.
Zastosowania chlorku poliglinu w uzdatnianiu wody
W porównaniu z nieorganicznymi flokulantami, znacząco poprawia efekt odbarwiania barwników. Mechanizm działania PAC polega na tym, że stymuluje on tworzenie drobnych kłaczków przez cząsteczki barwnika poprzez kompresję lub neutralizację podwójnej warstwy elektrycznej.
W przypadku stosowania PAM w połączeniu z PAC, cząsteczki anionowego polimeru organicznego mogą wykorzystać efekt mostkowania swoich długich łańcuchów molekularnych do generowania grubszych kłaczków przy współpracy z czynnikiem destabilizującym. Proces ten poprawia efekt sedymentacji i ułatwia usuwanie jonów metali ciężkich. Ponadto, duża liczba grup amidowych zawartych w łańcuchach bocznych anionowych cząsteczek poliakrylamidu może tworzyć wiązania jonowe z -SON w cząsteczkach barwnika. Powstawanie tego wiązania chemicznego zmniejsza rozpuszczalność flokulanta organicznego w wodzie, sprzyjając tym samym szybkiemu tworzeniu i wytrącaniu się kłaczków. Ten mechanizm głębokiego wiązania utrudnia ucieczkę jonów metali ciężkich, poprawiając wydajność i skuteczność oczyszczania.
W kontekście usuwania fosforu, nie można pominąć skuteczności chlorku poliglinu. Dodany do ścieków zawierających fosfor, ulega on hydrolizie, generując trójwartościowe jony glinu. Jony te wiążą się z rozpuszczalnymi fosforanami w ściekach, przekształcając je w nierozpuszczalne osady fosforanowe. Ten proces konwersji skutecznie usuwa jony fosforanowe ze ścieków i ogranicza negatywny wpływ fosforu na zbiorniki wodne.
Oprócz bezpośredniej reakcji z fosforanem, koagulacyjny efekt chlorku poliglinu odgrywa również kluczową rolę w procesie usuwania fosforu. Może on osiągnąć adsorpcję i mostkowanie poprzez kompresję warstwy ładunku na powierzchni jonów fosforanowych. Proces ten powoduje, że fosforany i inne zanieczyszczenia organiczne w ściekach szybko koagulują, tworząc kłaczki, które łatwo opadają.
Co ważniejsze, w przypadku drobnych, granulowanych zawiesin powstających po dodaniu środka usuwającego fosfor, PAC wykorzystuje swój unikalny mechanizm wychwytywania siatkowego i silny efekt neutralizacji ładunku, aby promować stopniowy wzrost i zagęszczanie tych zawiesin, a następnie ich kondensację, agregację i flokulację, tworząc większe cząstki. Cząstki te osiadają następnie na dnie zbiornika, a poprzez separację faz stałej od ciekłej, ciecz znad osadu może zostać odprowadzona, co pozwala na skuteczne usuwanie fosforu. Ten szereg złożonych procesów fizycznych i chemicznych zapewnia wydajność i stabilność oczyszczania ścieków, dając solidną gwarancję ochrony środowiska i ponownego wykorzystania zasobów wodnych.
Czas publikacji: 10 lipca 2024 r.