Uzdatnianie wody jest ważnym elementem ochrony środowiska i zdrowia publicznego, a jego celem jest zapewnienie bezpiecznej jakości wody i zaspokojenie potrzeb różnych zastosowań. Wśród wielu metod uzdatniania wody,chlorek poliglinu(PAC) jest powszechnie wybierany ze względu na swoje unikalne właściwości i skuteczny efekt koagulacji.
Skuteczny efekt koagulacji: PAC ma doskonałą wydajność koagulacji i może skutecznie usuwać zanieczyszczenia, takie jak zawieszone ciała stałe, koloidy i nierozpuszczalne substancje organiczne w wodzie oraz poprawiać jakość wody.
Mechanizm działania chlorku poliglinu (PAC) jako koagulantu obejmuje głównie ściskanie podwójnej warstwy elektrycznej, neutralizację ładunku i wychwytywanie siatki. Kompresja podwójnej warstwy elektrycznej oznacza, że po dodaniu PAC do wody jony glinu i jony chlorkowe tworzą warstwę adsorpcyjną na powierzchni cząstek koloidalnych, ściskając w ten sposób podwójną warstwę elektryczną na powierzchni cząstek koloidalnych, powodując ich destabilizację i skraplać; mostkowanie adsorpcyjne polega na tym, że kationy w cząsteczkach PAC przyciągają się wzajemnie i ładunki ujemne na powierzchni cząstek koloidalnych, tworząc strukturę „mostkową” łączącą wiele cząstek koloidalnych; efekt sieciowania wynika z adsorpcji i efektu mostkowania cząsteczek PAC i cząstek koloidalnych, co powoduje sieciowanie cząstek koloidalnych. Złapany w sieć cząsteczek koagulantu.
Zastosowanie do uzdatniania wody chlorkiem poliglinu
W porównaniu z nieorganicznymi flokulantami znacznie poprawia efekt odbarwiania barwników. Jego mechanizm działania polega na tym, że PAC może promować cząsteczki barwnika do tworzenia drobnych kłaczków poprzez kompresję lub neutralizację podwójnej warstwy elektrycznej.
Gdy PAM stosuje się w połączeniu z PAC, cząsteczki anionowego polimeru organicznego mogą wykorzystać efekt mostkowania swoich długich łańcuchów molekularnych do wytworzenia grubszych kłaczków przy współpracy środka destabilizującego. Proces ten pomaga poprawić efekt osadzania i ułatwia usuwanie jonów metali ciężkich. Ponadto duża liczba grup amidowych zawartych w łańcuchach bocznych anionowych cząsteczek poliakryloamidu może tworzyć wiązania jonowe z -SON w cząsteczkach barwnika. Tworzenie się tego wiązania chemicznego zmniejsza rozpuszczalność organicznego flokulanta w wodzie, sprzyjając w ten sposób szybkiemu tworzeniu i wytrącaniu się kłaczków. Ten mechanizm głębokiego wiązania utrudnia ucieczkę jonów metali ciężkich, poprawiając skuteczność i efekt leczenia.
Jeśli chodzi o usuwanie fosforu, nie można pominąć skuteczności chlorku poliglinu. Dodany do ścieków zawierających fosfor może hydrolizować, tworząc trójwartościowe jony metalu glinowego. Jon ten wiąże się z rozpuszczalnymi fosforanami w ściekach, przekształcając te ostatnie w nierozpuszczalne osady fosforanowe. Ten proces konwersji skutecznie usuwa jony fosforanowe ze ścieków i zmniejsza negatywny wpływ fosforu na zbiorniki wodne.
Oprócz bezpośredniej reakcji z fosforanem, w procesie usuwania fosforu kluczową rolę odgrywa również efekt koagulacji chlorku poliglinu. Może osiągnąć adsorpcję i mostkowanie poprzez ściskanie warstwy ładunku na powierzchni jonów fosforanowych. Proces ten powoduje, że fosforany i inne zanieczyszczenia organiczne w ściekach szybko koagulują w grudki, tworząc łatwe do osadzenia kłaczki.
Co ważniejsze, w przypadku drobnoziarnistych zawiesin powstałych po dodaniu środka usuwającego fosfor, PAC wykorzystuje swój unikalny mechanizm wychwytywania siatki i silny efekt neutralizacji ładunku, aby promować stopniowy wzrost i zagęszczanie tych zawieszonych ciał stałych, a następnie kondensować, agregować i flokulować w większe cząstki. Cząstki te następnie osiadają na dolnej warstwie, a poprzez oddzielenie ciała stałego od cieczy można usunąć supernatant, osiągając w ten sposób skuteczne usuwanie fosforu. Ten szereg złożonych procesów fizycznych i chemicznych zapewnia skuteczność i stabilność oczyszczania ścieków, stanowiąc solidną gwarancję ochrony środowiska i ponownego wykorzystania zasobów wodnych.
Czas publikacji: 10 lipca 2024 r